خاطرات استاد قرائتی از یاسوج تا هامبورگ!
خبرگزاری «حوزه»، بخش دیگری از سلسله خاطرات تبلیغی استاد قرائتی را منتشر می کند.
* شیخ عباس قمی و کار روزانه برای امام زمان علیه السلام
حضرت آیت اللَّه مروارید (ره) نقل مى کردند: در خدمت حاج شیخ عباس قمى (ره) در باغى در حوالى مشهد مهمان بودیم. حاج شیخ عباس بعد از سلام و احوالپرسى شروع به نوشتن کرد. گفتند: آقا امروز روز تفریح است فرمود: فکر مى کنید من از سهم امام بخورم و کار نکنم!. صاحب باغ گفت: آقا! غذاها و میوه ها سهم امام نیست، مال شخصى من است، شما استراحت کنید. جواب داد: یعنى مى گویید یک روز هم که از سهم امام زمان علیه السلام استفاده نمى کنم، براى مولایم کار نکنم؟!.
* همۀ نام ها پاک شد، ولى ...
فرد خیّرى در یکى از شهرهاى ایران بناهاى خیریّۀ زیادى ساخته بود و بر سر در هر بیمارستان و مدرسه اى که مى ساخت نام خودش را با کاشی کارى مى نوشت. یک روز جوانى به او رسید و گفت: من به خاطر فقر نمى توانم ازدواج کنم و به گناه مى افتم، اگر شما مقدار کمى پول به من بدهید، ازدواج مى کنم. او هم در کنار خیابان چند هزار تومان به او مى دهد. پس از مدّتى مرد خیّر از دنیا رفت. شخصى او را در خواب دید و پرسید: در آن عالَم چه خبر است؟. گفت: همۀ نام ها پاک شد، ولى آن چند هزار تومان بى نام به کارم آمد.
* ما را در خط اوّل قرار دهید، چون با کتک آشنا هستیم!
اوّلین سالى که اسراى ایرانى آزاد شدند، گروهى از این عزیزان را به حج آوردند. صحبت راهپیمایى برائت از مشرکین بود و خطراتى که پیش بینى مى شد. آزاده ها گفتند: ما را در خط اوّل قرار دهید، چون ده سال در زندان هاى عراق کتک خورده ایم و با کتک آشنا هستیم.
* آیا شما خودتان را عادل مى دانید؟
یکى از دوستان روحانى مى گفت: از حضرت آیت اللَّه العظمى گلپایگانى (ره) پرسیدم: آیا شما خودتان را عادل مى دانید؟. ایشان گفتند: دوست دارم عادل باشم.
* این چه صغیرهایى هستند که کبیر نمى شوند!!
حضرت آیت اللَّه العظمى گلپایگانى (ره) جهت رسیدگى به یتیمان مبلغى کمک مى کرد. شخصى سال ها مراجعه مىکرد و مى گفت: آقا در همسایگى ما چند صغیرِ یتیم هستند به آنها کمک بفرمائید. از آقا کمکى مى گرفت و مى رفت. او فکر مى کرد آقا چون به سن پیرى رسیده فراموش مى کند که چند ماه قبل هم مراجعه کرده است. تا اینکه روزى آقا به او فرمود: این چه صغیرهایى هستند که کبیر نمى شوند!!.
* همشاگردی من از من فهیم تر بود!
وقتى براى قبولى زعامت و مرجعیّت، خدمت شیخ انصارى (ره) رسیدند؛ ایشان گفتند: در جوانى همشاگردى داشتم که از من فهیم تر بود، به سراغ او بروید. گفتند: ایشان در نجف نیست. گفتند: هر کجا هست پیدایش کنید. بالاخره به رشت آمده خدمت ایشان رسیده و قصه را تعریف کردند.
وی گفت: شیخ درست گفته من در جوانى از او بالاتر بودم، امّا سال هاست او در حوزه نجف فعّال بوده و من در رشت از درس و بحث منزوى، پس الآن او از من قوى تر است، به سراغ او بروید. آرى، اگر هدف خدا باشد، چنین مى شود.
* انجام برنامه های انقلاب همراه با رضایت والدین!
خدمت حضرت امام (ره) بودم که دخترى با گریه خدمت امام عرض کرد: مى خواهم کارهاى انقلابى بکنم، ولى پدر و مادرم نمى گذارند. امام فرمود: از برنامه هاى انقلابى کارهایى را انجام بده که پدر و مادرت راضى باشند.
* مصرف برق در منزل مقام معظّم رهبرى
خدمت مقام معظّم رهبرى رسیدم، تمام چراغ هاى اتاق خاموش و فقط چراغِ روى میز ایشان جهت مطالعه روشن بود. اطرافیان گفتند: آقا تنها وقتى مهمان خدمت ایشان مى رسد چراغ اتاق را روشن مى کند.
* به احترام انقلاب اسلامی ایران از ما نظرخواهی می کنند!
در خدمت رئیس جمهور وقت سفرى به تانزانیا داشتیم؛ در جلسه اى امام جمعه تانزانیا به وی گفت: قبل از انقلاب ایران کسى مسلمانانِ تانزانیا را به حساب نمى آورد، ولى بعد از پیروزى انقلاب اسلامى ایران، در هر ماجرایى از ما نظرخواهى مى کنند و در برنامه ریزى ها براى نظرات ما نیز حساب باز کرده اند.
* مادر چند دکتر، از بى دکترى مُرد
در اصفهان زنى بود که چند پسرش دکتر بودند؛ زن هاى دیگر همیشه به او مى گفتند: خوشا به حالت که بچه هایت دکتر هستند، براى روز پیرى به دردت مى خورند. این خانم روزى از خانه یکى از فرزندانش به قصد خانه دیگرى خارج مى شود، در راه تصادف کرده و خونریزى مغزى مى کند. او را به بیمارستان منتقل مى کنند ولى کسى نمى داند، کیست؟. تا اینکه از دنیا مى رود و او را به سردخانه مى برند. بعد از چند روز آقاى دکتر منزل برادرش زنگ مى زند تا حال مادر را بپرسد. جواب مى شنود که مادر اینجا نیست! به تکاپو مى افتند بالاخره جنازه مادر را از سردخانه تحویل مى گیرند!!
راستى عجب دنیایى است، مادرى که چند فرزند دکتر دارد و دیگران به حالش غبطه مى خوردند، از بى دکترى مى میرد!.
* ارزش نشستن انسان با یک باسواد در طویله!
یکى از همکاران آموزشیار ما در نهضت سوادآموزى که به روستایى رفته بود هر چه تلاش کرد تا جایى براى کلاس پیدا کند نشد، بالاخره زیراندازى در طویله اى انداخت و به هر قیمتى بود کلاس را تشکیل داد. وقتى این ماجرا را شنیدم به یاد این حدیث افتادم که اگر انسان با یک باسواد در طویله بنشیند، بهتر از آن است که با بى سواد بر فرش قیمتى بنشیند.
* دو نماینده در دو جبهه مختلف
شخصى دو پسر داشت، یکى را به آمریکا و دیگرى را به سپاه پاسداران فرستاده بود. احوال فرزندانش را پرسیدم. گفت: یکى را فرستاده ام جبهه که اگر انقلاب پیروز شد بگویم این طرفى هستم، دیگرى را فرستاده ام آمریکا که اگر ورق برگشت، بگویم آن طرفى هستم. دیدم شوخى معنى دارى است، البتّه بعضى به طور جدّى اینگونه هستند.
* دستاویز قراردادن مسائل فرعی در ازدواج، مانع شدن راه خدا است
جوان جانبازى یک دست و یک پایش را تقدیم اسلام کرده بود. خواهر تحصیل کرده و باکمالى گفت: چون فکر مى کنم کسى با وی ازدواج نکند، آماده هستم با او ازدواج کنم، امّا پدر و مادر دختر مخالفت مى کردند. گفتم: به آن ها بگوئید اگر مسائل اصلى مثل دیندارى و اخلاق و اصالت خانواده حل است، ایجاد کردن مشکل به خاطر مسائل فرعى و جزئى، مانع شدن راه خدا است. چون ازدواج هم راه خداست.
* آرزو دارم به جایى برسم که جوامع بشرى از من استفاده کنند
مرحوم حاج آقا حسن بهشتى که در 21 ماه رمضان در اصفهان به شهادت رسید، از بستگان شهید دکتر بهشتى بود. این خاطره را درباره وی تعریف مى کرد که مرحوم بهشتى از نوجوانى سحرخیز و اهل شب زنده دارى و راز و نیاز بود.
یکى از اعضاى خانه به پشت در اتاق این جوان 17 ساله مى رود تا دعاى وی را بشنود، مى بیند که مى گوید: خدایا! من سعى مى کنم جوانیم را به درس خواندن بگذرانم، سعى مى کنم گناه نکنم و تقوا داشته باشم. اى خدا! کمکم کن آرزو دارم به جایى برسم که جوامع بشرى از من استفاده کنند. خداوند نیز دستش را گرفت و با قلم و بیان او، هزاران نفر را هدایت کرد. او در تدوین قانون اساسى سهم بسزایى داشت و در پیروزى انقلاب و رفع مشکلات سال هاى اوّل انقلاب نفر اوّل بود.
* قصّه اتوبوس را برای آقای قرائتی بگو!
مرحوم شهید بهشتى به کاشان آمده بودند. خدمت وی رسیدم، به فرزندشان گفتند: قصه اتوبوس را براى آقاى قرائتى بگو. گفتم: قصه اتوبوس چه بوده؟. گفتند: در میان مسافران یک اتوبوس شرکت واحد دربارۀ پدرم بحث مى شود؛ یکى مى گوید کاخى مجلّل دارد، دیگرى مى گوید ساختمانى 10- 15 طبقه دارد! راننده مى گوید:
بحث نکنید من خانه وی را بلدم، الآن شما را به آن جا مى برم. اتوبوس پر از جمعیت در خانه ما متوقّف مى شود، زنگ خانه به صدا در آمد و من در را باز کردم، دیدم 40- 50 نفر پشت در خانه جمع شده اند! گفتم: چه خبر است؟. دیدم همه با هم مى گویند: این که یک خانه معمولى بیشتر نیست!!.
* از سفر تبلیغیِ روستاهای یاسوج تا سفر تبلیغیِ هامبورگ
در زمان طاغوت، شهید بهشتى و شهید باهنر تصمیم گرفتند با دوستانشان به روستاهاى اطراف یاسوج بروند؛ مناطقى که کسى رغبت نمى کند براى تبلیغ به آنجا برود. گروهى هیجده نفره را تشکیل داده و به مناطق گمنام سفر مى کنند. از طرفى این دو شهید بزرگوار جلسه مى گیرند که لازم است صداى اسلام را به خارج از کشور برسانیم و لذا شهید باهنر به ژاپن و شهید بهشتى به هامبورگ سفر مى کنند.
آرى براى تربیت شدگان اسلام فرق نمى کند در کدام محل باشند؛ در میان عشایر یا شهرهاى بزرگ و کوچک و یا حتّى کشورهاى دیگر.
* ما منطق داریم نباید توهین کنیم!
فرزند شهید بهشتى تعریف مى کرد: همراه پدرم از کنار قبرستانى در اروپا گذر مى کردیم. وی گفتند: توقّف کنیم و در قبرستان قدمى بزنیم. در حین قدم زدن به قبر مارکس رهبر مارکسیست هاى جهان رسیدیم. وقتى از قبر او گذشتیم یکى از همراهان گفت: قبر مارکس همان قبرى است که سگى روى آن نشسته است؟. پدرم تا این جمله را شنید با اینکه هیچ کس جز ما در قبرستان نبود، با چهره اى درهم کشیده فرمود: ما منطق داریم نباید توهین کنیم.
* اثبات حقانیت جمهوری اسلامی با زبان بى زبانى
در مراسم حج، یکى از برادران ترک زبان از روى سوزى که داشت، مى خواست حقّانیت جمهورى اسلامى را به شخص عرب زبانى حالى کند. قرآنى را به دست گرفته و به مرد عرب گفت: شاه، قرآن، آن گاه اشاره کرد به زیر پایش کرد؛ (یعنی به برکت قرآن، شاه پایین افتاد)، سپس گفت: امام خمینى، قرآن؛ و اشاره به بالاى سرش نمود(یعنی به برکت قرآن، امام بالا برده شد)؛ و بالاخره با اشاره مطلب خود را فهماند. اگر کسى سوز دینى داشته باشد به هر قیمتى شده پیام خودش را مى رساند.
